Tanrıların Öyküsü
Derman BayladıTanrıların Öyküsü Gönderileri
Tanrıların Öyküsü kitaplarını, Tanrıların Öyküsü sözleri ve alıntılarını, Tanrıların Öyküsü yazarlarını, Tanrıların Öyküsü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yaratıcılığı dişi bir varlık olarak 'toprak' la simgeleyen ilk çağ insanı, bir de beden tasarlamış yaratıcıya. Bu beden bütün yeryüzüdür. Toprak bu tanrıçanın etidir. Toprağın bağrındaki taşlar kemikleri.. Ağaçlar ve her türlü bitkiler onun saçlarıdır. Yeryüzünün irili ufaklı dağları da bereket taşan memeleri olmalı ve baharın gelmesiyle eriyerek akan sulara dönüşen karlar da bu memeleri besleyen sütler. Damarları da unutmamalı onun. En küçük yatağından en büyük ırmaklara dek bütün akarsular da damarlarını oluşturur. Bu yataklarda akan sıkarsa Ana Tanrıçanın kanıdır.
... Pandora bir de kutu getirmişti beraberinde. Kutuyu açarlar ama açmalarıyla da ne kadar kötülük ve dert varsa yeryüzüne yayılır. Pandora kapağı kapatmak isterse de çok geçtir artık. Bir '' umut'' kalmıştır kutunun içinde, tam çıkmak üzereyken çıkamayan. İnsanları bunca olumsuzluk karşısında avutan 'umut'.
Rhea ya da Kybele
Ad olarak değişik görünseler de aynı kişiliği temsil eder bu iki tanrıça. Rhea, Anadolulu tanrıça Kybele’nin Yunan tanrılar dünyasında aldığı addır.
Sayfa 22 - Say
Zeus
Zeus, evrenin efendisidir.Bütün yaratıcıların hakanı, ne kadar tanrı varsa hepsinin de başbuğudur.
Sayfa 27 - Say
Yazgımız..
Koca bir kayayı yüksek bir tepenin doruğuna çıkarmaktı çarpıldığı ceza. Uflaya puflaya, kan ter içinde ite kaka çıkarıyordu da onu nitekim. Ama tam doruğa oturtacağı sırada kaya paldır küldür yuvarlanıyordu aşağı ve Sisyphos bir kez daha başlıyordu yeniden, bu hiç bitmeyecek görevine.
Sayfa 174Kitabı okudu
"Ate" insanlara kötü eylemlerde bulunmayı esinleyen ve her türlü yıkıma yol açan bir tanrıçadır.
Moiralar Yazgı tanrıçalarıdır. Moira sözcüğü "pay" anlamına geliyor. Kişinin yaşamdan aldığı pay yani.
Sevdiğim bağlantılar-öyküler
İmparator Tiberius döneminde bir gemi Ege denizinde yol almaktaymış. Geminin Thamus adında bir dümencisi varmış. Bir akşam rüzgar kesilivermiş birden. Gemideki yolcular içki içip eğlenirlerken adalardan "Thamus Thamus!" diye dümencinin adını çağıran bir ses yükselmiş. Ses üçüncü kez gelince Thamus da yanıt vermiş. Ses o zaman gemi belirli bir noktaya varınca dümencinin "Yüce Pan öldü!" diye bağırmasını buyurmuş. Gemideki herkes korku ve dehşetten donakalmış. Thamus'un bu buyruğa uyup uymaması gerektiğini tartışmışlar. Thamus o söylenen yere gelindiğinde rüzgar esiyorsa geçip gitmeyi ama kesilirse buyruğa uymayı kararlaştırmış. Oraya varınca kesilivermiş rüzgar; Thamus da, "Yüce Pan öldü!" diye gırtlağının var gücüyle bağırmış. Susar susmaz da sanki bir alay kişi bu haberi almış da çok kederlenmiş gibi her yandan iniltiler ve ağlamalar yükselmiş. Gemideki herkes de tanık olmuş bu olaya.
Haber çok geçmeden Roma'da da yayılmış, İmparator Tiberius, Thamus'u bizzat görmek istemiş ve ona sorguya çekmiş. Bilginleri toplayarak bu Yüce Pan'ın kim olduğunu sormuş. Bilginler de onun Hermes'le Penelope'nin oğlu olduğunu söylemişler.
Bu olay sonraları, Hıristiyanlığın doğmasıyla eski inançların öldüğü biçiminde yorumlanmış
Atinalılar, Marathon savaşında Pan'ın Persler üzerinde korku estirdiğine ve zafere onun sayesinde ulaştıklarına inanıyorlardı.