“Sırtındaki fırtınadan kendime hak çıkartıyorum
Işık kırıklarıyla aydınlanıyoruz sabaha karşı
Kavuştuk ama karışamadık birbirimize
Fısılda benden önce seni seven adamların adlarını”
Işık kümeleri yansıyor
Karanlığa bakan retinama
Sessiz bir çığlık on altı dikiş atıyor
yapışık dudaklarıma
Kapıyı kesin hırsız zorluyor
Yalvarırım beni çalmasın tanrım
Yalvarırım sana
Yatağımın altında bir katil var sanırım
Uyuyor gibi mi davransam acaba
deli dediler dahiliğimi dahil ettiğimden beri söylediklerime
olsa olsa
Olağan olmayı tercih etmiyorum
Ayrıksıyım
Yolculuğum yerleşik
tutarsızlığım tutarlı
Kendi bahçemden başladım değiştirmeye dünyayı
Dünyayı değiştirmeye kendi bahçemden başladım
Domates ektim bütün öfkemle
Belki bir gün birine fırlatırım