Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.13
Tarihi Kırıntılar
Barış BıçakçıTarihi Kırıntılar Reviews
You can find Tarihi Kırıntılar reviews, Tarihi Kırıntılar book reviews, Tarihi Kırıntılar ratings on 1000Kitap.Score
7.9Out of 10
Yakın tarihimizi en iyi serçeler biliyor.
Kitapla ilgili söylenecek çok fazla cümle varken gördüğüm incelemelerin, değinilecek pek çok noktaya değindiğini düşünüyor ve bu kitabı incelemek yerine bana hissettirdiğinden bahsetmek istiyorum:
İşe Yarar Bir Şey isimli güzide filmi izlerken gördüğüm o yolda, arayışta olma hissini kitabı okurken de hissettim. Filmin final sahnesinde bana geçen buruk ve sakin mutluluk, alışıldık büyük bir final olmadan gündelik bir finalin getirdiği iç açıcı duyguların benzerlerini Tarihi Kırıntılar'ın son kısmında da iliklerime kadar hissettim. Gözümde canlanırken Kalamış Parkı'nda kısa konuşup uzunca etrafı izleyen o arkadaş grubu, o uzun sessizliklerde onların sessizliğine eklenen sokak/deniz/park/insan/İstanbul sesi de kulağımdaydı. Vakit bir mart ayıydı ama güneşin ışıldadığından emindim.
Barış Bıçakçı ile aynı dönemde yaşayıp onun bir araya getirdiği sözcükleri ana dilimle okuyabildiğim için şanslı olduğumu düşünürüm yıllardır. Benim gibi şanslı olan sizler de buram buram Ankara kokan fakat sürekli "yolda" ve böylelikle her yerde olma halini anlatan bu kitapta, bir kardeşin ablasının gidişinin ardından yapabildiği en iyi şeyi yapıp yazmasını okuyacaksınız. Yakın geçmişimizdeki tarihi olayları bir de yazarın kaleminden okuyacak, kırıntıları bir arada gören serçeler gibi hissedeceksiniz belki yazarın da dediği gibi.
Bu kitap incelemelerini yazarken düşünüyorum, "Acaba yazarlar kendi kitap eleştirilerini burada okuyorlar mı? Kötü yorum yazdığımızda üzülüyorlar mı, kırılıyorlar mı? Ne boktan eleştiri yazmış, işin özünü hiç anlamamış diyorlar mı?" falan diye.
Bu kitap hakkında ne düşüneceğimi bilemedim çünkü anlayamadım kitabı galiba.
Hikayede kaybolan bir abla/evin kızı var ve kitap onun gidişine/evi terk edişine takılıp kalmış erkek kardeş tarafından yazılıyor. Zaman zaman bunaldım, "çıksın gelsin artık şu abla" dedim, zaman zaman da "ne güzel söylemiş bu sözü" diye düşündüm muhtemelen kendimden bir şey bulduğum için. Kitapta toplumsal olarak yaşadığımız acılar da var kısa kısa; madımak olayı, mülteciler falan gibi, bunlar sanki biraz karıştırmış kitabı.
Kitabın içerisinde de şöyle bir kısım var: "Anlamıyorum dedi Ali, gitgide daha sade yazman gerekirken daha karmaşık, daha süslü yazıyorsun. Ne söylediğin anlaşılmıyor. Sanki bütün yazılara bir biçimde kendi dertlerini iliştirmek istiyorsun. Belli olmasın diye de ortalığı velveleye veriyorsun." :)
Ama sonuçta yazar ne yazmak isterse onu yazar, biz de okumak istersek okuruz.
Barış Bıçakçı'yı ilk kez okudum. Diğer kitaplarını da okurum.
Bıçakçı, bu kitabında yazıyı ve yazma edimini kişiyi iyi eden bir araç olarak kullanmış. Yazı yazarak hayat bulan Can Aladağ’ı merkeze alarak kurguyu ve bu kurgu içindeki diğer kurguyu oluşturmuş. Can görüştüğü şairler sebebiyle geçmişiyle barışır, ablası Meral’i affeder. Yazarlığa adım atıp varoluşunu ve hayatı sorgular. Can okuduğu kitaplar
Önyargı kötü bir şey…
Bu kitabı birkaç yıl evvel arkadaşım hediye etmişti. Tanımıyordum o zaman Barış Bıçakçı’yı sanırım bu yüzden biraz da önyargıyla başlamıştım kitaba. Nedendir bilmiyorum anlamsız ve sıkıcı bulmuştum.
Her zamanki gibi bu uygulama yine fikrimi değiştirdi ve yeniden okumaya başladım ve gördüm ki hiçte öyle sandığım gibi anlamsız ve sıkıcı değilmiş.
Olay örgüsünü inanılmaz beğendim, çok gerçekçi buldum. Son sayfaya kadar Meral’in hep geleceğini bekledim. Söyleşilerde hep onu tanıyan bir şair çıkacak diye hızlı hızlı okudum.
Ben galiba hep mutlu son istiyorum ama bu kitapta da istediğim olmadı. Ne Meral geldi, ne de Meral’i tanıyan biri çıktı.
Gerçi gelse ne değişecekti onu da bilmiyorum. Belki de değişmeyecekti, belki de yazarın dediği gibi bir kere giden zaten hep giderdi…
194 syf.
·
Not rated
“Şiir, şairi kim olduğuna hayatta neyi başarıp neyi başarmadığına bakmaksızın çağırır. Şiir şairi çağırır.”
Bir ailenin kaybının etrafında dolaşıyor bu sefer Barış Bıçakçı, şiir ile birlikte. Bu seyahati toplumsal bir duyarlılıkla yakın dönemin tarihiyle sindirmiş yer yer. Okurken kendi kayıplarımızı da hatırlıyoruz sıkça.
Kitabımızın baş karakteri Can Aladağ'ın ablasının bir şiirin peşine takılarak kayboluşunun ardından geride kalan annesi ve babası ile birlikte şiirle onu arama çabasından bahsediyor. Her taşın altından bolca sözcük çıkıyor. Kitabın anlatmak istediği olay örgüsünün dışında bir farklı anlatı daha okumuş oluyoruz. Ki bunu yazmış olduğu bir önceki kitabı Seyrek Yağmur'da da kullanmıştı Barış Bıçakçı. "İsimsiz Şair Hikayeleri" adlı kitabı için şairler ile söyleşiler yapıyor. Bu söyleşilerle birlikte şehir şehir dolaşıyoruz bizler de. Onların hikayelerine ve hayatlarına misafir oluyor ve bir taraftan da kendi poetikasını oluşturuyor. Kitabın kurgusunda, zaman biraz komplike biçimde yaratılmış. Kimi vakit doksanlı yıllara gidiyoruz kimi vakit de günümüze geliyoruz. Barış Bıçakçı'nın naifliği ve şairaneliği kitabın dokusuna yine sirayet etmiş.
1992 yılının Aralık ayında Meral aniden evi terk etti. 2023 yılının Aralık ayında Ayşe okumak için bu kitabı seçti. sadece bu ufak tesadüf için bile sevebilirim bu kitabı.
Barış Bıçakçı(Barış Abim), tertemiz Türkçesiyle modern Türk edebiyatının en yalın ve en samimi, erkeklerin dünyasını en iyi anlatan yazarlardan biri ve ben gerçekten onun
194 syf.
·
Not rated
Bıçakçı'nın diğer roman ve hikayelerinden daha yavaş ilerleyen bir romanla karşılaştım.
İçeriği; ablası Meral' in ortadan kaybolmasıyla beraber sırtını edebiyata ve şiire yaslayan Can, Meral'in bir şairle beraber kaçtığını aylarca düşünen anne ve babası, onu olmadık yerlerde aramaları, ve hatta Can'ın onu ararken şiirin dar koridoruna düşmesi, şiirle haşır neşir olurken gazetecilik yapması ve çeşitli şairlerle görüşüp onların hayat hikâyelerini dinlemesi olarak özetleyebiliriz.
Yine de uzun cümleleri yakamızdan silkersek, bu bir şiir-şair romanı. Her bölümün başında birer poetika yer alıyor. Kısa ve çarpıcı, "aforizma" denen o basit kavram gibi.
Ama açık konuşmak gerekirse, yazarın Sinek Isırıklarının Müellifi adlı romanıyla karşılaştırıldığında biraz sönük kalan bir roman olmuş Tarihi Kırıntılar. Kurgu ve akıcılık yavaşlamış.
Tavsiye eder miyim? Elbette, Barış Bıçakçı öykücülüğü/romancılığından söz ediyoruz. İçerisinde anlattığım karışık cümlelere artı olarak çocukluğu, yetişkinliği, aşkı, özlemi, şiiri bulacaksınız. Fakat uyarı, eğer Bıçakçı ile ilk kez karşılaşıyorsanız bu kitaptan başlamamalısınız.
"Hep şiirden, edebiyattan konuşmak istedim. Çünkü kaçacak başka bir yer bulamadım. "
Kalemine bayıldığım Barış Bıçakçı’nın sayfalarında sürüklendiğiniz güzel eserlerinden biri. Yazarı seviyorsanız bu eseri de kütüphanenize ekleyebilirsiniz.
Bir yandan ablası Meral’in evden gitmesiyle trajik bir ana sabitlenmiş ve hayatlarına devam etmek için şiire, edebiyata tutunmuş Can’ın ailesini okuyoruz. Bir yandan da Can’ın çeşitli şairlerle yaptığı röportajlar ile onların hikayelerini derlediğini görüyoruz. Bu hikayeler çoğunlukla açık uçlu kalmış, bazıları en heyacanlı yerinde yarım bırakılmış, pek hoşuma gitmedi.
Aralardaki poetika kısımlarına bayıldım. Şiire hep farklı bir açıyla bakılmış, hepsi çok kıymetli. Aralarından bir tanesini aşağıya bırakıyorum:
“Bir gün biri bana kaybettiğim şeyi bir şiirde bulabileceğimi söylerse ona hemen inanacağım ve bir şiiri hissetmenin bütün araçlarını yanıma alarak o şiire doğru yola çıkacağım.”
1992 Aralık ayında Meral gitti.
Şimdi ise 2019 Mart ayındayız, Meral’in gidişini,şiirleri,bırakılanları ve kazanımların ardından geleniz.
Can anlatıyor ama sadece Can da değil, yanına şairleri de alıyor, yürüyorlar; bir gün ansızın gidiveren ablası Meral’in yerine ..
.
Barış Bıçakçı roman içinde öyküler,öykü köşelerinde şiirler gizliyor. Her cümle bir öncekine başını yaslıyor,bir sonrakine kucak oluyor..
Okur ise bir pencere kenarında Meral’i gözlüyor.
.
Karakterimiz Can, şairlere hayat hikayelerini sormak yerine onlardan hikaye anlatmalarını istiyor. Hikayeler zamanın o bükülmüş ruhunu yakalamakla birlikte,anımsamamızı sağlıyor.
1993 Temmuzunda ne olmuştu?
2002 Aralıkta?
Size bir bellek emanet ediliyor bu kitapla birlikte.
Meral’in gözlerini, Sevgi ve Taner’in içindeki boşluğu,Can’ın omuzlarındaki kelimelerini, Ali’nin sizi dinlemeye hazır halini de..
.
Yine,yeniden ne güzeldin Barış Bıçakçı.
Meral’in gidişi ile bir aileye kalan “tarihi kırıntılar”
19 yaşında Meral bir şairle giderek evini terk etmesi üzerine bir ailenin de şiire sarılması. Her bir şiirde Meral’den izler aramaları. Meral’in onları terk etmesi ancak onların Meral’den gidememeleri. Can ablasının gidişiyle oluşan ve şiirlere ilgisini “Şairler Geçidi” adını koyduğu kitapta şairlerle söyleşilerini kaleme alıyor. Meral’in gidişini kabullenmeye çalışıyor aslında.
Barış Bıçakçı’nın kendine has şiirsel üslubunu seviyorum. Ayrıca kitabın içine serpiştirilmiş toplumsal konuların olmasını çok sevdim. Ancak bazı imgeleri çok yoğun buldum ve anlamakta zorlandım.