İnsan aklı, akılcılığın propagandacılarının da ileri sürdüğü gibi "bir efendi" değildir. Aksine o, kendisini kullanan efendiye itaatkâr "bir hizmetçi" dir. Bu sebeple efendi dosdoğru olursa, akıl da onunla birlikte dosdoğru olur. Doğru yoldan saparsa, o da onunla birlikte sapar ve onun bu sapmasını her türlü mantıkî yola başvurarak süslü gösterir.