Adeta vagonları raydan çıkmış bir tren gibi ilerleyen bir dolmuş düşünün.Günün rutin saatlerinde kalkıyor ve rutin insanlar biniyor.Herbiri farklı kültürden soylardan gelen yolcuların,dilleri,yaşayışları birbirinden farklı bazılarının fakat kader yolculukları aynı istikamete doğru gidiyor ve hepsi aynı şoförün yolcuları.İç sesleri;dertlerinin benzer,yaralarının travmalarının,bilinç dışlarında bastırdıklarının ortak,fakat ruh hallerinin farklı olduğunu gösteriyor.
İşte Aslı Tohumcu böyle bir metafor kullanmış Türkiyemiz için.Başkahramanımız tüm yolcular,zaman hem geçmiş hem şimdi hem gelecek biraz da,mekansa belli.Belirli zamanlarda yaşanan katliamlar(Mardin Bilge Köyü katliamı,Hrant Dink suikastı),kadın cinayetleri,ırksal,dinsel,dilsel ayırımcılıklar,kadın-erkek eşitsizliği,düşünce özgürlüğünün kısıtlanışı gibi daha bir çok sorunumuzu olduğu gibi bize yansıtıyor yazar.
