Hiçbirimiz hayatımızı harcamamıştık.
Bu da başka bir önemli başarıydı.
Ömür diye adlandırılan armağanın değerini bilerek yaşıyorduk adeta.
Ama her birimiz kendince yaşıyordu hayatını.
Ortak nokta; hayatın değerini bilmemizdi.
Güçlüklerin üstesinden gelmeyi becerebilip, yoluna devam edebilmekti.