Ah, zaman sən nə qəliz şeysən.Hə vaxt ki onun azacıq ayaq saxlamasını, yüyürməməsini, tələsməməsini arzulayırıq, başlayır lap uçmağa, hətta saatı da qabaqlayır.Amma nə vaxt ki onun fikirdən tez getməyini istəyirik , qara günlər yaşadığımız üçün əziyyət çəkirik, vaxt elə ölə-ölə irəliləyir ki, elə bil, lap öz dəfninə gedir.