Hz. Peygamber’i övmek amacıyla yazılan ve her beytin bedî‘ sanatlarından en az birini içermesi, basît bahrinin vezniyle yazılmış olması ve redif harfinin kesreli mim olması gibi şartları taşıması beklenen şiirler bedî‘iyye olarak isimlendirilmiştir. Bedî‘iyye türünde şiir yazanlardan birisi olan Takiyyüddîn Ebû Bekr b. Hicce el-Hamevî, 142 beyitte 147 bedî‘ sanatına yer verdiği bedî‘iyyesini Hizânetü’l-Edeb ve Gâyetü’l-Ereb adını verdiği başka bir eserinde şerh etmiştir. Bu çalışmaya konu edinilen Tercüme-i Hizânetü’l-Edeb ise İbn Hicce’nin bahsi geçen eserinin 18. yüzyılda yaşayan meşhur şârih ve mütercim Abdullâh Salâhaddîn-i Uşşâkî tarafından yapılmış muhtasar bir tercümesidir.
Prof. Dr. Mücahit Kaçar, Prof. Dr. İlyas Karslı ve Dr. Ahmet Akdağ tarafından neşre hazırlanan bu eserin metninin ortaya konulmasında Süleymaniye Kütüphanesi Pertev Paşa 432 numarada ve İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi T Y 2986’da kayıtlı bulunan müellif nüshaları esas alınmıştır.
