Ceyhun Tuna bir şair. Şiirin terkedilmiş bir dil olarak görüldüğü bu eksik zamanlarda Ceyhun Tuna genç bir şair. Terk Gürültüsü bir ilk kitap olmasına karşın sıkı şiirin hizasında yerini doğallıkla bulan şaşırtıcı yetkinlikte bir toplam, dahası bir yeğinlik düzlemi. “Terk yarası bu korkarım enseme vurur benim baş ağrım Bu ağrıyı ben bir çocuktan emanet aldım! Toz ve alkol Aldım ardından biraz seviştim çok sustum üç yıl kadar lal Kaldım ve fakat dinmedi ağrım. Dikeldim, kıyam ettim İsyan ve inkar. Beni gülünç, bunu korkunç buldular Bense bunu bana indirilen içli bir ayet ve tüm yollar Açık sandım. Heybemde kum, bilye, birçok gül, az sirke Denizler geçtim karasal, alevler geçtim sulak yüzümle Alevler ki eski bir bozgundur belleğimde. Denizlerse Acıtan bir kütle tenimde. Ben ki birçok şeyin ölümle Açıklandığı bir yerden, çok kalınmış bir evden, metruk Bir dilden. Demek istediğim şu ki bir yerden kalkıp bir Yere dönmesem, az çınıltı ç ;ok sitem. Neyse işte neyse! Unuttum nasıl, neden ve ne yüzle aktığını kanımın Yara benim bütün ağrı bende, baştan kanatalım o halde.” Şiirin ikinci gelişini beklemeyin, davranın.

Author: