yaprak askıda
öyle baygın bakıyordun ki suya diyemedim dilimin darası kuşların öldüğünü
zamanı şefkatin bekçisi bilip
yollardan geçtin yola girmedin lakin
ҫoğaltılmış rüyalardı seni diri kılan akışı bozan hata idi şiir
kelimelerin bile yoruldu
yengisi kayboldu sözlerinin
yoksun artık sessizlikte
güzün pervazını devirdi hurufata aşkın
yaprak askıda şimdi