The Book of Lost Things
John ConnollySözler ve Alıntılar
Hepimizin yaşayacak tek bir hayatı var, vazgeçebileceğimiz hayat da tek bir tane.
Ölüm anımızı ve ölüm şeklimizi bilmemize müsade yoktur, bundan dolayı kendimizi ölümsüz sanırız.
Hikayelerin canlılığı ise farklıydı: onlar anlatıldıkları zaman canlanırlardı. Onları yüksek sesle okuyan bir insanın sesi veya bir battaniyenin altındaki fener ışığında yazılanları takip eden bir çift göz olmadan, gerçek dünyada hiçbir varlıkları yoktu. Bir kuşun gagasından toprağa düşmeyi bekleyen tohumlar veya müziklerine varlık kazandıracak müzik aletini bekleyen bir sayfaya yazılmış şarkı notaları gibiydiler. Bu fırsatın ortaya çıkacağı anı beklerken, eylemsizlik içinde bir kenarda dururlardı. Birisi onları okumaya başlar başlamaz değişmeye başlayabilirlerdi. İnsanların hayalleri içinde köklenip, okuyanı dönüştürebilirlerdi. Hikayelerin okunmak istediklerini fısıldardı David'in annesi. Buna ihtiyaçları vardı. Kendi dünyalarından bizim dünyamıza geçmeye çalışmalarının nedeni buydu. Bizim onlara hayat vermemizi isterlerdi.
Sayfa 13
Bu diyardaki hiçbir şey tesadüflere bağlı olarak gelişiyormuş gibi görünmüyordu. Olan biten her şeyin ardında bir amaç vardı. David'e gözüne ilişip geçivermiş gibi gelen her şey, aslında belli bir örüntü içinde şekilleniyordu.
Sayfa 195
Burası cesareti ödüllendiren bir dünya değildi. David bu konuda daha çok düşündükçe, böyle bir dünyanın parçası olmayı daha az istiyordu.