Yazarın Aşkın Formülü kitabını çok çok sevmiştim ama bu beni biraz hayal kırıklığına uğrattı. Karakterlerle çok fazla bağ kuramadım -ki bu bende çok nadir olur- ve yazım dilinden mi çevirisinden mi bilmem çok basit geldi her şey. İlahi bakış açısıyla yazılıyor tamam ama sürekli adam/kadın tabirleri okurken biraz sıktı. Kadın karakteri çok özgüvensiz yazmış yazar, sürekli kendini aşağılıyor ve ağlıyor. Tamam bu yaşadığı hayattan, yetiştirilme tarzından ya da diğer sebeplerden olabilir lakin okurken zevk vermedi. Sonrasında bir kendini buldu toparladı tabi o kısım güzeldi. Bir de söylenen yalanlardan pek hoşlanmadım keşke en başından dürüst olunsaydı. Ayrıca adamın otistik olduğunu öğreniyorsun ve bilmiyorsa bile insan bir nedir ne değildir araştırır. Açık açık konuşup derdini anlatmaya kaçmamasını sevmedim. Michael, Quan ve Khai sahnelerinde baya güldüm. Khai'nin sonrasında elinde olmasa da Esme'ye yaptığı çok kırıcıydı, çok üzüldüm ona. Sonrasında duygularını falan anlayınca yola geldi de o yola gelene kadar kitap bitti. Sonu biraz havada gibiydi yani yazar Esme'nin bir şeyler başardığını göstermek istemiş ama daha çok okuyabilirdik bence sonrasını. Bu yazarın sondaki notlarını ve okurlara yönelttiği soruları seviyorum. Umarım Quan'ın kitabı bundan çok daha iyidir.