Arkadaşlar bu kitap insanı o kadar yoruyor ki anlatamam.Okurken sürekli uykum geldi.O kadar karışık ki neyin ne olduğunu anlayamıyorsunuz.En azından bana öyle oldu.Asla tavsiye etmem bu arada .
Spoiler İçerebilir.
Uzun zamandır okumak isteyip okuyamadığım bir kitaptı, haliyle kitabın ismi zihnimde bir profil oluşturmuştu. Daha pozitif,gerçekten neredeyse mutlu çocuklarla dolu bir kitap bekliyordum. Çok daha farklı bir kitap,zaten sadece kapağına bakarak içini anlamayı beklemiyordum:)
Kitapta geçen 1 paragraflık kısım her şeyi
Çoğu esere başlarken hep kendime gözünü dört aç ve kitabın adının nereden geldiğine odaklan derim. Sanırım çavdar tarlası 2 / 3 yerde bahsi geçen bir durum.
Ayrıca eseri okumaya başlarken artık biraz da paranoyak olmaya başladım diyebilirim. Normalde kitabı en az 2/3 kez okuma taraftarıyım. Öylece ilkinde kurgunun tadına ikinci ve üçüncü
ÇAVDAR TARLASINDA ÇOCUKLAR
Sosyal medyada çok sık gördüğüm ya çok beğenilmiş ya da çok olumsuz eleştiriler almış bir kitap "Çavdar Tarlasında Çocuklar". Bir ergenin (Holden Caulfield) ağzından yazılan kitap kimi zaman eğlenceli, sempatik kimi zaman da sıkıcıydı bence. Dördüncü okulundan kovulan Holden'in evine dönene kadar dışarıda
Kitap, genç ergen bir çocuğun birkaç gününü anlatıyor. Evet içinde doğru noktalar var ancak bunu çevrenizdeki 5-6 yaşındaki bir çocuğa sorsanız da size söyler, bunun için 200 sayfa kitap okumanıza gerek yok. Yine hayal kırıklığı olan bestseller kitaplardan bir tanesi yani.
Bu kitapta en çok hoşuma giden anti-kahramanımız holden'ın küçük ayrıntılardan bahsetmesiydi. Damaların aynı sırada dizilmesi gibi şeylerden söz ediyorum. Bana kalırsa kitabı gerçekçi kılan şeylerden birisi budur. Aylak adamda da vardır bu ufak ayrıntılardan. Bilirsin işte ayak parmaklarından sebepsiz yere utanç duymak gibi ayrıntılardan söz ediyorum. Az çok herkesin düşünüp dile getirmeye gerek duymadığı ama edebiyatta üslubun daha samimi olmasını sağlayan şeyler falan işte. Ayrıca 16 yaşındaki belirsizliğin içinde sıkışıp kalmış bir gencin kararsızlığının ve her ne kadar başına gelen olayları umursamadığını her cümlede belirtse de aslında içten içe ne kadar üzüldüğünü üsluba yansıtmanın zor olduğunu düşünüyorum. Bu yönden çok başarılı bir kitaptı.
Özellikle phoebe karakterine bayıldım diyebilirim. Aklıma direkt little miss sunshinedaki Küçük kız geldi. İkisi de teselli ederken masumluklarıyla insanın içini ısıtıyor.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
