Ölmek, bunu kimse anlamayacak
kimseler anlamayacak öfkemin pürüzlerini
sizler ruhumu arafta kalmakla suçlayacaksınız
Dante'yi görmemiş olmamı aleyhime delil sayacak
kirli ellerinizle arayacaksınız kırgın sırlarımı.
Halbuki ben kara atlarla geçmiştim odanızdan
yazgınızın beklenmedik yerinde duyulan benim sesimdi
bahçelerde soldurandım, semada asılı kalan
fakat siz bunları, güneşin başladığı yeri,
göremeyeceksiniz
sözlerimi süngülerle bir eden renkleri
terleyişlerle taşan tohumlarını baharın
kimseler bilmeyecek uçurumdan kendimi ittiğimi.