thomas f'nin kamuya açık son notları birbirinden bağımsız iki bölümden oluşuyor. İki uzun öykü demek olası.
Bir kıza cinsel istismar şüphesiyle suçlanan Carl Lange 'nin kendinden eminlikle baskı sonrası kaygı ve korkuları arasında gidip gelmesi ve bu karmaşık süreçle mücadelesi birinci öykünün konusu.
İkinci öyküde ise Thomas F yaşlılıkta mücadele ediyor. İkisinin de işi zor.
Thomas F. sokağa çıkıp eve döndüğünde, birisiyle karşılaştıktan sonra kendisiyle kaldığında ve olur olmaz şeyleri hatırladığında, sessizliğin yayıldığını ve ölme zamanının geldiğini hissediyor.
“Müthiş yaşlandım artık. Yazı yazmak da neredeyse yürümek kadar zor. Yavaşladım. Günde ancak birkaç cümle yazabiliyorum (...) Kısacası son yaklaşıyor. Bir satranç problemi ile uğraşıyordum. Üstüme ani bir zayıflık geldi. Sanki yaşam sona eriyormuş gibiydi (...) Şiddetli ağrılar çekeceğim bir hastalığa tutulsam, hastalığın ve acıların bir daha gitmeyeceği duygusuna kapılsam yanımda bir arkadaşımın bulunması iyi olurdu boşluğa geçmeme yardım etmesi için. Yasaya aykırı bu elbette. Ne yazık ki bu konuda yasalar tutucu. Dolayısıyla doktorlar, umut olmadığını bilseler bile insanın acılarının süresini uzatıyor. Adına da etik diyorlar.”
Bu cümle de arka kapaktan:
"Sonra ani bir dürtüyle el falıma bakıp bakmayacağını sordu. Avucumu uzattım, sağ mıydı yoksa sol mu hatırlamıyorum, ama o öteki avucuma bakmak istedi. Bir süre inceledi, gülümsedi ve tam düşündüğüm gibi 'uzun zaman önce ölmüş olmalıydınız,' dedi."
