Sözler ve Alıntılar
Modernliğin katılığından tek çıkış: yaşamın estetize edilmesidir.
Para, hayatı rasyonelleştirir. Zeka ve para birleşince, karakter yoksunluğu ortaya çıkar. Zeka gerçekliğin tarafsız aynasıdır. Zeka ve paranın yarattığı modern dünya soğuktur. Rasyoneldir. Objektiftir. Weber’in demir kafesi artık insan için soğuktur.
Kadın erkeğe göre daha fazla doğa ile köksel birliğe sahiptir, bu yüzden de en doğal eylem, en evrensel eylem kişisel niteliklerini en fazla yaşadıkları eylemdir. Simmel’e göre, kadınlar ya hep ya hiç ölçütüne göre yaşarlar. Kadınlar, erkeklerden farklı olarak eylemlerine bütün varlıklarını adarlar. Bu yüzden toplum, fahişeliği, bir çürüme olarak görürken; çapkınlığı sadece onur kırıcı olarak değerlendirir.
Durkheim’a göre, cezanın şiddeti kolektif bilinci kırma oranına bağlıdır.
Para, bir şeyin yokluğunun telafisidir.
Ya da Lacan’ın belirttiği gibi gerçek hiçbir zaman simgesel dünyada kelimeler ile ifade edilemez ve bundan ötürü gerçeklikle ilişkimizi sanatın dolayımsızlığında yeniden kurmaya gayret ederiz.
Fahişelikte, Kant’ın ahlaki buyruğu olan, insanın amaç olması, aşılır; insan araçsallaştırılır. Tüm insan ilişkilerinde sadece fahişelik tamamen bir insanı araçsallaştırır. Toplumun fahişelikten iğrenmesinin nedeni; bir kadının en mahrem ve kişisel niteliğini paraya teslim etmesi ve insan onurunu araçsallaştırarak en alt seviyeye indirmesidir.