Nuri Bilge Ceylan'ın asıl uyumsuzu, asıl eleştirmeni aydınlar değildir. Parçalanmayı kendi içlerinde görmüş küçük insanlardır. Saffet'in sıkıntısının kaynağı da budur; dünyayı anlamış, öğrenmiş olmak değil, içindeki kırılmanın farkına varmış olmak. Ama onun en büyük çıkmazı da budur. Böyle bir insan, kalkıp bir yere gitmekle bu duygudan kurtulamaz. Onun içinde, tamir edilemeyecek bir hasar oluşmuştur çünkü.