Eski, köhnemiş bir vagon muyum ki ben Atıyor üstüme fazlasını atığını herkes. Serserş mayın gibi gittiği yeri bilmeyen Bu yorgun gövdemle ulaşılmıyor menzile Sokak serserisi değilim, ipsiz sapsız da Ama neden yalpalıyor kaygılarla dolunca Kalbim, dayanmıyor bu çektiklerime Fazladır çektikleri çoğalıyor üst üste. Kırk üçümde bungun bir hava basıyor beni Elim kolum havada asılı gibi inmiyor yere. Günlük kaygılar, telaşlar, taşırdı denizimi Tıkanıp kaldım, yakacağı bitik kısık lamba gibi. Susuzluk, açlık, aşılacak şeyler, telaşın niye Ama sevgisizliği, asık yüzü, somurtkanlığı hayatın Dedim ya, bir vagonum şimdilerde eski, köhnemiş Açılmıyor kapısı, kapanmış, fırtınalarda bir kere. Ey çocukluğum, yola düş söyle, gençliğim al bir tay mıydı Rahvan sürerdim atımı, şimdilerde topallamam niye?

Sayfa 103Kitabı okudu

Toplu Şiirler - İncir Kuşu Hasan Varol