"Hiçbir dönemde sanat hakkında bu kadar çok konuşulmuş ve sanattan bu kadar az söz edilmiş değildir." (syf.135)
Merhabaa... Frıedrich Nietzsche'ye ilk kitabı olan Tragedyanın Doğuşu ile başlangıç yaptım. Nietzsche bu ilk kitabını 'Bir Özeleştiri Denemesi'nde "kötü yazılmış, hantal, eziyetli" olarak ifade ediyor. Her ne kadar çağının en iyileri tarafından hoşa gitse de eserini yazdıktan on altı yıl sonra bu kitabını nahoş ve kendine yabancı olarak gördüğünü ifade ediyor.
Kitap daha doğrusu özeleştiri denemesi, Yunanlıların, imrenilesi, gıpta edilen ve en seçkin insanların oluşturduğu Yunanlıların niye tragedyaya ihtiyaç duyduğu sorusuyla başlıyor. İki farklı bölümden oluştuğu söylenebilecek kitabın ilk bölümünde, birbirinden farklıymış gibi görünen Apolluncu ve Dionysosçu oluşumun var olmak için nasıl birbirine ihtiyaç duyduğunu, birbirlerini nasıl ittiklerini ve döneminde en yüksek tepeye ulaşmak için birbirine nasıl muhtaç olduklarını, sanatın ilerlemesinde önemli rol oynayan birbirinden farklı görünen bu iki farklı 'şey'in nasıl iç içe olduğunu ele alıyor.
İkinci bölümde ise artık yakın döneme geliyoruz ve çöküntüye uğrayan kültürün nasıl tekrardan ayağa kalkabileceği ve 'tragedyanın doğuşu'nun tekrardan nasıl olabileceği işleniyor. Kitapta bol bol Kant, Schopenhauer ve Sokrates'e atıflar var ama Sokrates'e olan atıfların hiç de olumlu olduğu söylenemez. Herkese keyifli okumalarr.
