Tufandı Koptu

Hiçbir zaman bu kadar büyüyeceğimi Düşünmediğim için küçük kaldım Artık büyüme umudum da yok Yalnızca alıp verdiğim nefes Şu kelimeyi buraya kaydır Oradan bir virgül al, şuraya koy Bu cümle olmamış, bununla değiştir diye Elimde kalem, önümde yüzyıllık yalnızlık Düzeltip duruyorum, sanki nereye gidecekse

Elif Sunulu

İnsanın kendini yalnız hissetmeyeceği dağları olmalı Bakıp bakıp doyamam buralara diyeceği uzakları Şehrin bütün hayhuyunda bile düşüneceği bulutları Ve geyik gözleri olmalı insanın gözlerinin önünde Aşk deyince hatırlayacağı Sızladıkça içinde bir yerleri uğunacağı

Reklam

Elif Sunulu

Ne kadar çok güldüğüme şaşıracaklar, ne kadar çok hışırdadığıma Bundan sonrası böyleymiş efendimden uzak kalacağım Bundan sonrası tufanmış efendim de demeyeceğim Yetişemeyeceğim sandığım her şeye yetiştiğime şaşırıp kalacağım Kovalamadım sandığım her şeyi nasıl da hırsla istediğime şaşıracağım Kendim olamayacağım çoğu zaman

Elif Sunulu

Kendine gelmenin de ne demek olduğunu bilmediğimden korkuyorum Yok ya sıkıntı yok, bir şey yok, stres yapma diyorum kendime, affet Oysa stresin dik alası başımda Yine beni istemediğim yerlere götürüp İstemediğim işlerle boğuşturuyorlar Karşı çıkamıyorum, kendimce öfkelenip, kendimce Yargılıyorum insanları ve hayatı En acımasız bir şekilde kendimi Oysa yağmur ne güzel yağıyor, Hiçbir şekilde ritmini bozmayarak Ben ritmimi bulamıyorum efendim Af dileniyorum ama istediğim bile şüpheli Zorluyorum kendimi bazen, bazen zorlamakla olmayacak deyip bırakıyorum Yönelemiyorum Allah'ım sana, gönlümce yönelemiyorum Yağmur oysa ne güzel yağıyor, bütün canlıları düşünerek Ben kendimi düşünmekten boğuluyorum