Tunceli Kanunu (1935) ve Dersim Jenosidi
İsmail BeşikçiSözler ve Alıntılar
Hükümet Kürtlerin kendi ulusal varlıklarını korumak için giriştiği eylemlere irtica adını vermektedir. Bunun için sözü edilen kanunun birinci maddesinde bu tür propaganda ve neşriyat yasaklanmakta, ikinci maddesinde ise, bunların davalarının İstiklal Mahkemelerinde görüleceği belirtilmektedir.
Sayfa 28 - kendi ulusal varlıklarını korumak demeyelim de bir takım devletlerin gaza getirmesiyle diyelim :d
Kürdistan'dan başka yerlerde de Genel Müfettişlik kurulmasının temel amacı, Kürdistan'daki sömürgeci uygulamaları gizlemektir.
Sayfa 33 - yine kesinlikle mantıklı ve üst akıl örneği olan çıkarımlar
Bütün bu kanunlara, uygulamalarına, cezalara ve aflara rağmen Tunceli'de nüfusun düzgün yazıldığı hiçbir zaman söylenemez. Bilakis, nüfusu yanlış yazmak için büyük gayret gösterilmiştir. Örneğin, nüfus kayıtlarında 1937 de doğduğu belirtilen bir çocuğun anasının 1935 yılında öldüğü görülmektedir. Bunun nedeni 1937-1938 yıllarında çok geniş kitlelerin katliamlara ve jenoside tabi tutulmasıdır. Bu yıllarda o kadar çok kişi öldürülmüştür ki, bunların ölüm kayıtları başka yıllara serpiştirilerek jenosid gizlenmek istenmektedir. Yine bu yıllarda o kadar çok çocuk öldürülmüştür ki, neredeyse bu yillarda doğan çocuğa rastlanmamaktadır.
Sayfa 40 - kanıt? tabii ki de yok. Ne kadar kişi öldürülmüş? çok kişi. haa, tamam dedem. katliam? tamam. jenosid(xd)? tamam. hep şu foşik türkler :d
Kendi kişiliğine, onuruna, Kürt ulusunun onuruna sahip çıkanlar, Türk sömürge yönetimi tarafından "haydut", "eşkiya" diye nitelendirilmektedir. Kürtlerin malını mülkünü, hayvanlarını, ekinlerini gasbeden, talan eden, sömürge yönetiminin eylemleri ise, köyleri yakıp yıkma eylemleri ise, "Doğuda huzuru, asayişi" sağlamak olarak adlandırılmaktadır.
Sayfa 27 - Bu onura sahip çıkanlar toprak ve aşiret ağaları bu arada :d üstelik bu köylerin yakılıp yıkılmasının kanıtı nerede? kürtlerin de malı mülkü yok? benim bildiğim - her şey köy ağalarına ait?
Dersim Cumhuriyet Hükümeti için bir çıbandır. Bu çıban üzerinde kesin bir ameliye yapmak ve elim ihtimalleri önlemek, memleket selameti bakımından mutlaka lazımdır.
Sayfa 25