Hunların dinî inançlarındaki evren telakkilerinde ilk göze çarpan nokta, üçlü bir evren anlayışıdır. Hun Şanyusunun saygı göstermiş olduğu gök cisimlerini gök ile birlikte ele aldığımızda evrenin ikincil unsuru olarak görülebilecek öge, yerdir. Üçüncül unsur ise, yer ve gök tarafından doğurulmuş Şanyu, yani insanoğludur.