Bu yapıtın hem kurumsal hem de uygulamaya dönük bir tarafı var. Sadece teorik saptamalarla kalmamış aynı zamanda öne sürdüğü fikirlere örnekler vermiş ve bunun yanında çözüm önerilerini de beraberinde sunmuştur.
İçerik olarak bakıldığında temel fikir olarak, “Türk Eğitim Sisteminin İşleyişinin Genel Sorunları” konusunu ele almış diyebiliriz. Kitapta yalnızca durum saptamaları yok. Olayların ve olguların neden ve sonuçlarını da ortaya koyarak okuyucuyu da düşünmeye sevk eden bir tartışma ortamı var genelde. Bunu yaparken de eleştirel eğitbilimin (pedagoji) yönteminden yararlanılmış.
Kitap, fakültelerde ders kitabı olarak kullanılıyor. Fakat aynı zamanda her eğitimcinin bilmesi gereken bilgilerle çevrili. Eğitimci ve öğrencinin tanımları kadar spesifik bir bakış açısıyla başlayıp Türk Eğitim Sistemi’nin artılarını ve eksiklerini eleştirel bir üslupla detaylandırarak ele alıyor.
Eğitimci, okul yöneticisi ve öğrenci üçlüsü dışında Eğitim Sistemleri’ndeki sorunları ve olması gerekenleri dile getirirken aileyi olayın ve olguların dışında tutmamış. Çevrenin eğitim sürecine nasıl katkıda bulunabileceğini, eğitimcinin çevreyi sürece nasıl katabileceğini, eşgüdümlü bir ilerlemenin nasıl oluşturacağına dair güzel bilgilerle eğitimcilere yol gösterici oluyor.
Son olarak; insan ilişkilerinin gerek eğitim ortamında gerekse diğer ortamlarda ne denli ehemmiyet taşıdığının da idrakına varmamızı sağlama açısından faydalı olacağı kanaatindeyim. Eğitim ve altında barındırdığı her birim, pedagoji, insan ilişkileri, çevre ve bireysel yaklaşımlar birbirinden bağımsız düşünülemez.
