Türkçe Çocuk Gazetelerinde Osmanlı Kimliği adlı bu eser 1869 – 1908 yılları arasında yayınlanan çocuk gazetelerinden yola çıkarak, geç dönem Osmanlı Devleti’nde “çocuk” anlayışının gelişimini ve şekillenmesini inceliyor. Bu dönemde yayınlanan 19 gazetenin ve ilgili ders kitaplarının genel yapısının yanı sıra ahlak, ilim, dil, tarih ve coğrafya konularının çocuklara aktarımını özel olarak ele alan yazar, Osmanlı kimliğinin inşasındaki araçları da gözler önüne seriyor.
Tanzimat döneminden itibaren Osmanlı Devleti, gelenek ile modernleşmeyi bağdaştırmak istiyor, bir “milli kimlik” inşa etmek için askerlik ve eğitimden yararlanmaya çalısıyordu. Çalışmasında bu unsurları vurgulayan Yılmaz, geleneksel rollerin modern bir biçim altında kolektif kimlik bağlamında kurgulanmasına dikkat çekiyor. Türkçe çocuk gazeteleri tarih ve coğrafya vasıtasıyla “vatan” fikrini vurguluyor, başka bir ifadeyle Benedict Anderson ve Eric Hobsbawm’ın işaret ettigi gibi milliyetçiligin inşasında üzerine düsen görevi yerine getiriyordu.
Bu çalışma, birincil kaynaklara dayanan kapsamlı bir incelemenin yanı sıra geç dönem Osmanlı Devleti’ndeki siyasal tartışma ve dönüşümü de inceliyor, bu kritik dönemi olağanca zenginliğiyle ortaya koyuyor.
