Bu kitapta, Türkiye’de Cumhuriyet döneminde başlayan değişim ve dönüşüm, üç dönemde ele alınmaktadır. İlk dönemde (1923-1950) sekülerleşme, modernleşme projesi olarak yerli aydınların kılavuzluğunda yukarıdan aşağıya dayatılır. Demerath’ın tepeden inme (coercive secularization), Gilpin’in, din karşıtı sekülerizm (irreligious secularism) adını verdiği bu dönem, toplumun baskılanması yoluyla gelişir.
İkinci dönemde (1950 sonrası) “modernleşme”yi sağlayan toplumsal dinamikler ilk döneme eklemlenir. Böylece modernliğin kendini aşma ve yenileme özgücünü çağrıştıran bir strateji uygulanır.
.jpg)
