I. Dünya Savaşı’nın sonlarındaki buhranlı günlerde, İngiliz işgalinin başladığı, Almanlarla mücadelenin kızıştığı, İtalyanların işgalleri arttırdığı ve Osmanlı’nın ordusunu bölgeden çekmeye çalıştığı günler... Osmanlı Ordusu’nun bütün gücünü Afrika’nın kuzeyinden Filistin’e, oradan da Anadolu’ya kaydırma çabaları...
Osmanlı’nın askeri duruşunu, yönetim zaaflarını ve yaşanan dramların büyüklüğünü anlatan, gerçek bir öykü...
Yazarın tanıklığıyla, sonuna kadar gerçek olayları ve iç gözlemleri içeren, devre dair önemli bir anlatı...
Dünyayla ilişikleri kesilmiş, açlıktan kıvranan bedenlerine güç verecek hiçbir şeyleri olmadan, yüreklerini ezen barbar asker çizmelerinin altında, Filistin’in hayalperestleri pes etmediler. Herkes silah ve kılıçlarla savaşırken, onlar ruhları için ruhlarıyla savaştılar.
Bırakın bu savaşların kaydını yazmanın zamanını, Filistin’in yüce kahramanlarına adalet getirmeye çalışmanın bile zamanı henüz gelmedi. Bu kitap sadece binlerce yoldaşından daha azını başarabilmiş ve daha az acı çekmiş birinin kişisel tecrübelerinden bazılarının öyküsüdür.
Alexander Aaronsohn öyle bir kurnazca başlık atmış ki o okuduğumuz,dinlediğimiz gerçek tarihle zerre alakası yok.
İçeriği ile ilgili de başlıkta atalarımızın bir sözünü paylaştım. O anlayabilene herşeyi anlatıyor zaten.
