Yarım kalan kitaplar çekmecemde, en hacimli olanlardan birisini Barış Ünlü'nün Türklük Sözleşmesini okudum.
Türklük Sözleşmesi "Beyaz Türklük" hakkında çok şeyler söylüyor. Sözleşmenin negatif(görmeme, duymama, unutma) ve pozitif halleri (görme, duyma, hatırlama) çok iyi çözümlenmiş.
Sözleşme bugünkü haliyle krizde. Çünkü sözleşmenin yok saydıkları (siyah bedenler), silik özneler artık sesini yükseltebilme kapasitesine sahip. Sözleşmenin zorla dayatılması bu sallantının bir emaresi yazarın tezine göre.
Entelektüel bir özgürleşme, herkesin içine yer etmiş Türklük hallerinin terk edilmesiyle daha evrensel, daha insani düşünebilmekle mümkün. Bu bedel gerektiren bir iş. Sözleşmenin geçmiş dinamiklerini sorgulamak dışlanmakla, cezalandırılmakla sonuçlanabilir.
Ben bu kitabı okumadan çok önceleri kendi kişisel deneyimlerimle sözleşme içi bilmeme, görmeme, duymama hallerini çok öncesinde terk etmiştim. Uzun süre gezgin bir yaşam sürmeme bağlıyım bu zihinsel özgürleşmemi. Barış Ünlü'nün Türklük Sözleşmesi, bana yalnız olmadığımı gösterdi.
Daha demokratik, daha insani, daha çoğulcu bir sözleşmeyle daha huzurlu bir ülke mümkün. Bu da sorgulamaktan, birbirimizi dinleyebilmekten, geçmişten ders çıkarabilmekten, tahakküm, itaat kültüründen uzaklaşmaktan
