Çağımızın insanı artık şu gerçeği kabul etmek durumunda: Tuvalet, yaşamın merkezidir. Kutsal Roma İmparatoru V. Charles, 1500'lerde, bir tuvalette dünyaya gözlerini açmış; Elvis ise yine bir tuvalette dünyaya veda ederek, bu "hacet" yerinin insan yaşamındaki önemini adeta vurgulamışlardı. Kral VIII. Henry'nin siyah kadifeden ve iki yüz altın çiviyle kaplanmış bir oturağı vardı. Kral XIV. Louis, tuvalete gitmek için bir konuşmanın kısa kesilmesinin yakışıksız olduğuna inanır, bu nedenle, ziyaretçilerini, oturağının üstündeyken kabul ederdi.! Yüzyıllardır değişik biçimlerde tuvalet gereksinimini karşılayan insanoğlu, tuvaletin yaşamsal önemi konusunda, doğrusu, fazla da kafa yormamıştır. Sözgelimi ilk sifonlu tuvaleti kim icat etti sorusuna doğru yanıt verecek kişi sayısı pek fazla değildir! Tuvaletin icadından önce insanlar ne kullanıyorlardı? Tuvaletten söz ederken neden "taht" deniliyordu? İşte bu kitapta, yukarıdaki sorularla birlikte başka birçok soruya da yanıt aranıyor...
Başlangıçta rahatlama, doğanın kucağında gerçekleştiriliyordu. İnsanlar entelektüel ve toplumsal olarak ilerledikçe, temizlik önlemleri de gelişme gösterdi. Geçmişte, insan dışkısını ortadan kaldırmanın yolu, bir kapta biriktirdikten sonra pencereden dışarı fırlatma biçimindeydi. On dokuzuncu yüzyılın ortalarında Avrupa'da ve özellikle İngiltere'deki kolera salgınları tuvaletin gelişmesini ve bunların halk tarafından benimsenmesini hızlandırdı.
Elinizdeki kitap, İÖ 3000 yıllarına ait İndus Vadisi'nde bulunan ilk tuvaletlerden, yirminci yüzyıl Japonya'sındaki yüksek teknoloji ürünü tuvaletlere kadar uzun bir evrim geçiren "tuvalet" olgusunun eğlenceli bir hikayesini sunuyor. (Arka kapaktan)
