Ugo Foscolo'da Yaşam, Ölüm ve Ölümsüzlük
Gülbende KurayEn Eski Ugo Foscolo'da Yaşam, Ölüm ve Ölümsüzlük Gönderileri
En Eski Ugo Foscolo'da Yaşam, Ölüm ve Ölümsüzlük kitaplarını, en eski Ugo Foscolo'da Yaşam, Ölüm ve Ölümsüzlük sözleri ve alıntılarını, en eski Ugo Foscolo'da Yaşam, Ölüm ve Ölümsüzlük yazarlarını, en eski Ugo Foscolo'da Yaşam, Ölüm ve Ölümsüzlük yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Duygu tutkuya dönüşünceye dek insan uğraşının en güçlü dürtüsüdür.
İnsan hayal ve tutkularıyla birlikte doğar, birlikte ölür.
Foscolo, hayal kurarken de gerçekçi olmak ve olabilecek hayaller kurmak gerektiğini savunur. Şu bir gerçektir ki insanlar hayal kurmadan yaşayamaz. Ama bazıları gerçekçi hayal kurarak mutluluklarına katkıda bulunur, bazılar ise bile bile olanaksız düşlere dalarak acılarını iyice yoğunlaştırır.
Doğa her nesneye bir devinim, insan varlığına ise tedirginlik ve huzursuzluk vermiştir. Tutkuların yok oluşuyla her şeye yaşam gücü veren bu devinim gecikir. Eğer bu devinim durursa yaşam da durur ve o zaman bizim sessizliğimiz üstün ve sonsuz sessizliğin başlangıcından başka bir şey değildir.
Foscolo ' ya göre tutkusuz insan yaşıyor sayılmaz.
Doğa, her insanın özüne bazı tutku tohumları serpiştirmiştir. Bu tohumlar her insanda gizli olarak bulunur; olaylar ise onları geliştirir, büyütür, ortaya çıkarır, bazen de zararlı hale sokar.
Foscolo' ya göre yaşam ve tutku eşdeğerlidir. Eğer tutku ve akıl karşı karşıya iseler ikisinden birinin geri çekilmesi ve diğerine yol vermesi gerekir. Çünkü ancak akıl ve tutkunun işlevi dengelendiği zaman insan huzura kavuşabilir.
... insanlar hep arayış içindedir; bir şeyi elde ettikleri an aradıkları ve bekledikleri mutluluğu bulamadıklarını anlarlar, çünkü o an başka bir arzu doğmuştur yüreklerinde. Bu kez de onu elde etmenin yollarını arayarak sıkılırlar. O halde insanın düşünce ve davranışlarını harekete geçiren en üstün ve en güçlü aracın sıkıntı olduğu doğrudur.
Öteki
“Bazen mektuplarındaki gibi enerjik, atılganlar canlı, ama, aynı zamanda boğazına dek hüzün ve mutsuzluğa gömülmüş, bazen de ilk şiir denemelerindeki gibi ciddi, aklı başında, oturmuş ve huzurlu bir kişiliği yansıtıyordu.”
Sayfa 8Kitabı okudu