Her insanın yüreğinin kıyısında, köşesinde, küçük ya da büyük kalmıştır bir UKDE. Yıllar geçse de üzerinden, o hep durur kuytunuzda köşenizde. Bazen ruhunuza batan kıymık, bazen içinizi kemiren bir kurt, bazen de boğazınızda yumrudur. İşte bu kitapta okuyacağınız Selim'in öyküsü de bunların hepsinin toplamıdır.
Babasının cenazesinden bir ay sonra Tekirdağ'dan iki günlük ziyaret için tekrar Adapazarı'na, köyüne dönen Selim, burada hüzün dolu çocukluk anılarını hatırlar. Babasının mezarını ziyaret edip kabristanlıktan çıktığı sırada eşinden gelen telefonla da içi burkulur. Bu aldığı haber Selim'i hayatının ilk aşkı olan Sezen'le tanıştığı on dört yıl öncesine götürecektir. Ama sadece ona mı? Selim'in, Sezen'den ve hayatındaki herkesten sakladığı bir sırrı vardır: Doğubayazıt'ta öğretmenlik yapan Eylül…
Bir fotoğraf hariç on yıl boyunca hiç görmediği Eylül'e karşı adını koyamadığı hislerle dolaşıp duran Selim, onu bulmaya ve hayatında bir kez olsun görmeye karar verir. Fakat her şey bambaşka bir hal alır.
"Nasıl anlatsam bilmiyorum ama insanın içinde kalan bu "Ukde" denen duygu öyle illet bir şey ki hiçbir gerçek, hiçbir zaman dilimi, onu içinden söküp atamıyor. Öylece kaldığı yerde kalıyor, hiçbir yere gitmiyor. Yaşanmamışlıkların verdiği pişmanlıkla da en yakın arkadaş oluyor! Bazı anlarda sinsice ortaya çıkıp daha çok hatırlatıyor varlığını. Adı "Uçurum" olsa insanın kendisini bırakmaması içten bile değil! İşte ben de bu yüzden içimdeki yarayı yeniden deşmeye başladım."
(Tanıtım Bülteninden)
