Uluslararası finans piyasalarının "altın çağı" olarak genel kabul gören 19. yüzyıl, Batı Avrupa merkezli sermayenin kendi bölgesi dışına çıkarak dünya yüzeyine yayıldığı bir döneme denk düşer. Batı Avrupa sermayesinin yöneldiği alanların başında ise bağımsızlıklarını yeni kazanan veya daha önce borçlanma ilişkisine girilmeyen devletler gelmektedir. Özellikle yüzyılın başlarında eski İspanyol sömürgesi olan Latin Amerika ülkelerinin bağımsızlıklarını kazanarak uluslararası finansal piyasalarla borçlanma ilişkisine girmeleriyle başlayan süreç, piyasalarda yaşanan krizlerle kısa aralıklı kesintilere uğramakla birlikte, yüzyılın sonuna kadar devam etmiştir.
Elinizdeki bu çalışma, 19. yüzyıl boyunca Batı Avrupa dışında kalan ülkelerin genel olarak bu piyasalardan borçlanma girişimlerini ve borçlanma koşullarını karşılaştırırken, Osmanlı Devleti’nin yaptığı dış borçlanmaların diğer ülkelerin dış borçlanmalarıyla ortak ve farklı yönlerini ortaya koymakta ve devletin bu süreçte yabancı tahvil sahipleriyle yaşadığı sorunları incelemektedir.
Çalışma ayrıca, Osmanlı Bankası Arşiv ve Araştırma Merkezi, Avrupa Bankacılık Tarihi Birliği ve Tarih Vakfı işbirliği ile düzenlenen Bankacılık ve Finans Tarihi Araştırma Yarışması 2004-2005’te doktora tezi kategorisinde mansiyon ödülü de aldı.
