Kırları , tahta masalı kahveleri severdi. Ömrü hapislerde geçmiş, insanların hep kötü yanlarını görmüş. Bazen ona çocuk masalları anlatırdım. Gözlerini benden ayırmaz, sessiz, uslu, saatlerce dinlerdi. Birgün bana “senin masallarındaki iyi insanlar nereye gitti?” dedi. Hâlâ yaşarlar dedim. “ben hiç görmedim” dedi.

Umutsuzlar

Yılmaz Güney youtu.be/l9a0oH0pDPU