"Hakikate karşı yüksek bir susamışlığın birleştirdiği iki insan"
Arkadaşlık hatta dostluğun tanımıyla başlayalım.
Ömrü boyunca yalnız olmuş ve açılacak kimse bulamamış, bulduğunda da ihanete uğradığını düşünen ve yine hemen kabuğuna çekilen büyük adam Nietzsche...
Ve buluşlarıyla ismini duyurmuş, iş ve aile hayatıyla gözleri kamaştıran ama içten içe mutsuz olan Doktor Breuer...
Bu iki adamın birbiriyle dost olması, birine açılması ve yararlarını tespit edip sarması mümkün mü?
Çok içten, hayatın içinden, duygusal ve inandırıcı bir hikaye okudum. Ana tema dostluk ve bir insana güvenip açılabilmek. Ama nasıl bir insana; insanı anlayacak seviyeye, kısmen de olsa hak verecek empati yeteneğine, hataları tespit edip çare yollarını gösterebilecek yetkinliğe sahip bir insan...
Diger konular: Henüz gelişmemiş olan psikanaliz, rüya tabiri ve hipnoz, ortayaş krizi, çocukluk döneminde kaybedilen anne ve baba travması,
dahilerin yalnız yaşamaya mecburiyetleri...
Nietzsche ve psikolojiye ilgi duyanların okuması gereken bir eser. Nietzsche okumalarımdan sonra benim için tamamlayıcı bir eser oldu.
Tavsiye ederim. İyi okumalar...
