Büyük boşluklar içinde uyuyup uyanmaya başlamıştım. Yaşadığım günün olayları, unuttuğum zamanların boşluğuna yayılıp hemen silinecekmiş gibi eskiyordu.
İlk bakışın gücüne inanırım ben. O zaman, karşımızdaki insanın ruhu bir kereliğine, asla unutamayacağımız biçimde, en gizli köşelerine kadar aydınlanıyor.
"Yerde yatan elektrik direğimize, bahçe tellerimize kadar ne bulurlarsa çalıyorlar, beton direği yüklenip götürmüşler bir gece.."
"Biz ne hırsızlıklara şahit olduk depremde, unuttuk gitti hepsini..."