“- Adam, kadını anlamıyor.
- Kadın, adamı anlamıyor...
- Kimse kimseyi anlamıyor.
- Ve kimse kimseyi anlamıyor...
- Hiç kimse anlamıyor...
- Hiç kimse...
- Hiç kimseyi...”
- Nerede resimlediler?
- Hangi resimler ey Fayiz?
- Beyrut’un resmini yapanlar.
- Ne olmuş onlara?
- Şehrin duvarlarına bu savaşın resmini yapacaklardı ya.
- Ey Fayiz ne dehan var senin? Görmüyor musun bütün duvarlar yıkılmış?
Hedefsiz yürüyorum, bu caddenin üstündeki ilk acıyı biliyorum, işte bu son acıyla geçiyorum üstünden. Tek taraflı bir veda. Bende bir kedi gücü olsa. O zaman asla hüzün olmazdı. Sevinç olmazdı. Başlangıç olmazdı. Bitiş olmazdı. Öfke olmazdı. Kabullenme olmazdı. Düş olmazdı. Devam olmazdı. Yarın olmazdı. Çığlık olmazdı. Suskunluk olmazdı. Savaş olmazdı. Barış olmazdı. Hayat olmazdı. Ölüm olmazdı. Evet olmazdı. Hayır olmazdı. Asla olmazdı.