Bu kitap okunması müstelzim olan bir eserdir. Zira mevzu bahis sadece askerliğin baz alındığı değil cesaret, korku, merhamet, sevgi, dayanışma, utanç, endişe çoğu duygunun insana yoğun olarak aktarıldığı bir kitaptır. Kitapta beni yaralayan en acı detay hiç tanımadığı insanlar için canını ortaya koyan askerlerimizin en ihtiyaç duydukları vakitlerde destekçileri olmayışı. Bizler birer millet olarak ekranlarda saniyelik acıların üzerine bir kaç dakika ekleyince şehitlerimizin ruhları şad olur sanıyoruz. Vicdan denen terim bu vakitlerde bizde sadece bir kelimeden ileri gidemiyor anlaşılan ve mutlak o helva bizim evimizde pişmediği müddetçe rahat bir vicdanla uyumaktan da kendimizi alıkoymıycaz...
Kitapta dikkatimi cezb eden ve aynı zamanda kitabı özetleyen iki alıntı;
– İçimizdeki nefret tüm PKK'lıları öldürmeye yeter de artar.
Yazık ki elimiz bağlı, son baskınları, son çatışmaları medyadan takip etmekten başka bir şey yapamıyoruz. Askerlerimiz tüm güçleri ile bizleri korumak için mücadele ederken, bizler de bütün dualarımızla, endişelerimizle sıcak yatağımızda kıvranıp duruyoruz.
–Bizi dağ başlarında böyle yapayalnız koydular, rüzgârlara, kuşlara, bulutlara yakın.
