Klasik Stefan Zweig novellalarındandı. Yazarın tarzını anladıkça kitaplarını da anlayarak, hissederek okuyorsunuz.
Çok çok beğenmedim ama yine de güzeldi.
Zweig kitaplarında beni en çok etkileyen şey yine bu kitapta da vardı: inanılmaz betimlemeler.
Bir örnek vermek istiyorum:
"Ortamda derin bir sessizlik oldu. Sadece verandanın aşağı tarafında tıpkı sevgilisinin göğsünde yatıyormuş gibi, altın ışıltılarıyla basamaklara vuran dalgaların monoton ritimli sesi duyuluyordu." (s.19)
Puslu yayıncılıktan okuduğum çevirisinde, kitabın içinde 2 hikaye bulunuyordu. İlkinden ziyade ikincisi beni daha çok etkiledi.
Her zaman söylediğim gibi Zweig gerçekten okunmaya değer bir yazar. Bu kitabını da okumaktan zarar gelmez. Kitaplarla kalın^^
