Upanişadlar Gönderileri
Upanişadlar kitaplarını, Upanişadlar sözleri ve alıntılarını, Upanişadlar yazarlarını, Upanişadlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Söz çekti gitti. Bir yıl geçti, sonra geri geldi
ve dedi ki:
“Bensiz yaşayabildin mi?”
“Dilsiz gibi hiç konuşmadım
ama solukla soluk aldım, gözle gördüm,
kulakla duydum, akılla düşündüm.”
Ve böylece Söz içeri girdi..
“Om, vanme manasiti şanti.”
Söz benim aklımda huzurdur.
Upanişadlarda bir ayet şöyledir ;
Aynı ağaca tünemiş iki altın kuş gibi,
Dostlar, Ego ve Nefs
aynı bedende barınırlar. Birincisi
hayat ağacının tatlı ve ekşi meyvelerini yerken
, ikincisi kayıtsızca bakar.
Ego olduğumuzu düşündüğümüz sürece,
kendimizi bağımlı hissederiz ve üzüntüye kapılırız.
Ancak Özben olduğunuzun,
Yaşamın Efendisi olduğunuzun farkına varın ve üzüntüden kurtulacaksınız.
Benlik her yerdedir. Parlak Öz,
Bölünmez, günahtan etkilenmemiş, bilge,
içkin ve aşkındır.
Evreni bir arada tutan O'dur .
Upanishad'ın ilk sayfasındaki şu alıntıya geri dönerken buldum:
"Bir usturanın keskin kenarını geçmek zordur"
bitti; böylece bilgeler kurtuluşa giden yolun zor olduğunu söylerler."
"tüm özlemlerin hedefi." Varoluşta ulaşılması en zor yerin insanın kendi evi olduğu ortaya çıktı! Bu, kendimizi içinde bulduğumuz durumun ızdırap verici mantığının bir parçasıdır.
Tagore'un belirttiği gibi, "Gezgin kendi kapısına ulaşmak için her yabancı kapıyı çalmak zorundadır ve kişi en içteki dünyaya ulaşmak için tüm dış dünyaları dolaşmak zorundadır.
"Biri değil de çoğu gören, ölümden ölüme gider.
Zihin tarafından bile şu gerçek öğrenilmelidir: Çok değil, yalnızca BİR vardır. Birliği değil çeşitliliği gören, ölümden ölüme gider. "
(Katha Upanishad)