Gönderdiğin her mektupta, sende bir şeylerin çekilmekte olduğunu hissetmedim değil. Beni aynalara koşturan cümlelerin yerini, insanı uzakta da olsa kederlendiren başka cümleler aldı. Ne diyebilirim ki? Bazı meyvelerin kaderidir, olgunlaşmadan bir yerlere düşerler. Tutsan, okşasan bile acılığını alamazsın. Bu da başka bir çaresizliktir. Belki de yalnız olan mevsimler değil, sensin!.:'