Said Yavuz şiirlerine daha evvel İtibar'dan aşinaydım lakin bütüncül manada bir okumayı son kitabı ile gerçekleştirdim. Kitapta bunulan 24 şiirde ortak bir tavır bence, dervişâne bir tavır bu. Dünyanın gel geçliği üzerine kurulan şiirler, buradan kurtulmak nâmına dünyada kalarak ödenen diyetin bir karşılığı gibi yazılmış.
Şairin “Bir bahçedir şiir, herkese açılır kapıları” sözüne ise nedense katılasım gelmedi. Şiir herkesi içieri almıyor öyle kolay kolay. Okuyan tarafına sesleniş olarak kurulan bir dize ise doğru ama yazan taraf ise "herkes" kavramı bence karşılayan bir şey yok elimizde.
Neyse, iyi bir eser, epeyce iyi şiir de var. Okuyan pişman olmaz der giderim....
