Serinin 8.kitabında Zoey ve Stark Sgiach'ın dış dünyanın tüm kötülüklerine kapalı olan kalesinde yaralarını sarmaya çalışarak dinleniyorlar. Oranın huzuruna çok alışan Zoey, Tulsa Gece Evi'ne dönmeyi düşünmüyor. Bu durum böyle uzun soluklu bir serinin baş karakterine yakışmayan bir düşünce bence.
Neferet, Kalona'yı esir altında tutmasının bedeli olarak bir masumu Karanlık'a kurban etmek zorunda. Bunun içinde tabii ki Zoey'in yakın çevresinden birini seçiyor. Cenaze töreni için Gece Evi'ne dönmek zorunda kalan Zoey, Neferet'i tamamen Karanlık'ı benimsemiş halde bulur. Neferet beyaz boğayla anlaşma yapmayı bile başarır hatta ondan bir armağan! bile alır. Bu armağan belli ki Zoey'in başına büyük dertler açacak çünkü içinde sevdiği iki insandan parçalar var.
Stevie Rae artık Rephaim ile olan ilişkisini ve damgalanmasını saklayamayacak bir duruma gelince, Rephaim hem babasını hem de vampir toplumunu karşısında bulur. Kendine yeni bir hayat seçerken, asırlardır hizmet ettiği babasını mı yoksa kalbini mi seçecek? Peki arkadaşlığın sınırları nereye kadar uzanabilir ve aşk ne kadar güçlü olabilir?
Genelde Tanrıça Nyx'in ağırlıklı olduğu bir kitap olmuş, ana karakterimiz Zoey'in olayların üzerindeki etkisi azalıyor sanki. Diğerlerinden daha romantik, daha duygusal ve daha içsel dünyaya dönük bir anlatımı vardı. Seri ilerledikçe tekrara düşmek yerine daha çok heyecanlanıyor.
