Ayça Güçlüten’in okuduğum ilk kitabı; “Uykusuz”.
Mutsuzluğu anlatan ama anlatırken bizi oradan oraya sürükleyen, dipsiz kuyulara salan ve sonra beklemediğimiz bir anda tekrar yukarı çeken, hayatın zorluklarını, buna dayanabilme yetimizi, tuhaflıklarımızı, deliliklerimizi belki de kendimizi keşfetmemizi sağlayan bir hikaye.
Mükemmel olmadığımızı, sadece insan olduğumuzu ve belki de kusurlarımızla “biz” olduğumuzun güzel bir sunumu aslında. Herkesin kendi hakikatleri olduğunu, deli olarak addettiğimiz insanların belki de bizden çok daha özgür olduğunu, insanın hayattan belki de kendinden kaçması eylemini irdeliyor. Biraz pesimist olarak ilerliyor hikaye lakin bazen gerçekler insanı buna zorlayabiliyor.
Yine de her daim hayata umutla bakabilmek ve onu kaybetmemek dileğiyle.
Keyifli Okumalar!