Ranciere'den iki farklı kitabı arka arkaya okudum, böylece rahatlıkla daha kesin bir şekilde konuşabilirim: korkunç bir çeviri. İngilizcesinden küçük bir kısmını okumuştum aylar önce ve kesinlikle söyleyebilirim ki Hakkı Hünler bu çevirisiyle, anlaşılmasını neredeyse imkansız kılmış Ranciere'in.
Tabii çevirinin dışında, metnin kendisi de oldukça zor zira Ranciere Antik Yunan'dan çeşitli terimleri bulup buluşturup bugün tekrar önümüze sunuyor. Faydalı olsa da anlaşılırlığı zorlayan bir durum bu.
Bu gibi detayları bir kenara bırakırsak, okuyup bitirdiğimde heyecan duyduğum nadir kitaplardan biri olarak aklımda yer edindi Uyuşmazlık. Demokrasinin bir rejim olmaktan çıkarılıp siyasetin ta kendisi olarak görüldüğü bir kavramsallaştırmayla daha önce karşılaşmamıştım. Bu anlamda, oldukça farklı bir demokrasi ve siyaset tanımı var Ranciere'in. Bu tanımda eşitliği verili olarak kabul eder, örneğin, ulaşılması gereken bir şey değildir. "Cahil Hoca"da daha çok açıklar bunu, ama burada da demokrasi anlayışının temelinde bu verili eşitlik algısı yatar. Aslında tek tek sıralayabileceğim çok çeşitli parlak fikirleri var ve elbette eksik ya da eleştirilebilecek yönleri ama bir incelemede bunu yapmak çok doğru değil bana göre. Fakat kısaca şunu söyleyebilirim: Pek çok açıdan söyleyeceği farklı bir şeyleri olan düşünürlerden biri Ranciere, çevirisi bu kadar kötü olmasaydı kesinlikle herkese tavsiye edeceğim bir kitap olurdu bu kitap da. Lakin bu haliyle anlaşılır olmaktan bir miktar uzak.
Dikkatli okumalar.
