"Henriette, ben sahtekârlık yapamam. Boğulmakta olan düşmanımı kurtarmak için kendimi suya atabilirim, ısınması için paltomu çıkarıp verebilirim; hatta onu bağışlayabilirim de, ama bana yapılmış hakareti unutmam."
"... hayatının temeli ben değildim; bir kazaydım onun hayatında, bütün hayatı değildim. Tahtsız bir kraldım ve krallığımı bana kimin iade edebileceğini düşünerek yürüyordum."
Beni yargılayanlar,bu ayartmanın gücünü,ruhumun giderek dayanıklılık kazanma yönündeki kahramanca eğilimini,bu uzun direniş sırasında içimde kabaran öfkeleri nasıl bastırdığımı bilselerdi ,gözlerimden yaş akıtmak yerine bu gözyaşlarımı silerlerdi.
"Sevilmek, sevgili çocuk, anlaşılmak, en büyük mutluluktur; sizin bu mutluluğu tatmanızı dilerim, ama ruhunuzun çiçeğini tehlikeye atmayın, sevginizi akıtacağınız kalpten iyice emin olun."