Dikkat!!! Aşırı romantizm içeren roman. Balzac işi tanrısal aşka kadar götürmüş; derin, incelikli, hassas detaylarla bir kadının sevebilme kapasitesini anlatmaya çalışmıştır. Anneden yana yüzü gülmeyen çocuk, bir kadında hem annelik hem karşı cinse duyulan sevgiyi, aşkı bulmuştur. Kimi zaman ayırdına varılamayacak kadar iç içe geçen bu sevgi, anlatıcıyı olduğu kadar okuyucusunu da kalben ve zihnen karmaşık düşüncelere sürüklüyor ve bazı bazı yoruyor. Bu noktada ikinci bir kadının hikayeye dahil olmasıyla kıyaslamalara tabi tutulan aşk, anlatım ve olaylar yönünden renklenmiş olsa da anlatıcıyı da okuyucuyu da kaosa sürükleyip neyin doğru neyin yanlış olduğunu ayırt etmekte zorlanmalara sebebiyet veriyor. Kıyaslama diyorum çünkü anlatıcının düştüğü durum, takındığı tavır göz önüne alındığında tam da apaçık bir kıyaslama gözle görülür bir şekilde karakterlere yansıtılıyor. Kadınlarla erkeklerin aşka ve sevgiye bakış açılarının arasındaki uçurumları anlatmaya çalışan roman olay örgüsü yönünden kesinlikle amacına ulaşmış. Kalem olarak ağır bir dil tercih eden yazarın; duygusal, romantik konuşmalarda bazen dozu kaçırdığını düşünüyorum (ya da romantizmden sandığım kadar hoşlanmıyor da olabilirim :) net değil...). Sona yaklaştığımızda ise - ki bu noktada okumayanlar için spoiler vermek istemem - genel anlamda severek okuduğum bu kitabın beni gerçekten ama gerçekten şaşırtıcı bir sonla çok tatmin ettiğini söylemeden de geçmek istemiyorum. Kesinlikle tavsiye ama romantizm sevenlere daha çok tavsiye ederim.
