Romantizmin hat safhada olduğu ama sadakatin yok denilecek kadar az olduğu bir kitap. Yazılan mektuplar, ilanı aşk cümleleri.. şöyle ki:
"bir flütün deliklerinde notalar nasıl taksime uğrarsa, onun ruhunun sesi de ağzından çıkan kelimelerle öyle dağılıyordu. ruhundan kopan bu ses insanın kanını harekete geçiriyordu. kendisi farkında bile olmadan kelimelerin manalarını genişletiyor, insanın ruhunu insanüstü bir aleme sürüklüyordu. sonraları, kaç defa bitmesi gereken bir münakaşaya devam etmesine müsaade etmiş; insan sesinin bu konserini dinlemek, dudaklarından çıkan o havayı teneffüs etmek, onu göğsümde sıkmak arzusu ile kaç defa kendim haksız yere azarlatmışımdır. gülebildiği zaman kahkahaları bir kırlangıç ötüşüne benziyordu.
Honore de Balzac severiz kendisini… 
Vadideki Zambak
