Alemi, bir beliriş ve meydana çıkış sayıp vücud'un birliğini iddia eden Muhittin ile alemi, Allah'tan ayrı ve kendi nefsinde var gören İmam Rabbani, birbirlerinden ayrılmakla beraber bu monist ve düalist görüşlerinden kedilerinden önceki sistemlere göre de özel bir karakter taşırlar, kendi bakımlarından orijinaldirler. Muhittin'in vücudi vahdet'i, eski Yunan'da İonia'lıların kesretçiliği ile Elea'lıların vahdetçiliğini, sınırlı olanla sınırsız olanı birleştirme gayretinden meydana çıkan Panteizm ve çeşitlerinden ayrıdır. Ne Plotin'in fiili kuvvesi, ne Spinoza'nın cevheri, ne Hegel'in mutlak ide'si, hulasa Panteizm adı altında toplanabilecek hiçbir görüş, vücudi vahdet karşılığı olamaz. Çünkü Panteizm, spekülatif bir düşünce veya felsefi bir meslek, vücudi vahdet ise ameli bir düşünce veya dini bir mezheptir.
