İnsan, karşısındaki insanda bir karanlık, bir bilinmezlik, bir gizlilik, erişilmez olduğunu sandığı bir yer görmedikçe onu ilginç bulmaz. Karşısındakine olan ilgisini onda gördükleri için gösterse de gördüklerini, daha görmediklerinin, adım atarsa göreceklerinin, görebileceklerinin bir numunesi olarak ele alır. İnsanın, ilginç bulduğu insanda gördükleri, gerisinde görmediklerini vaat eder.