Bu toprakların tarihinin bir parçası olan ve benim de ait olduğum İstanbul Ermenileri artık ‘Var’la ‘Yok’ arasında bir yerdeler.
Bu yargı çokça eleştirilecek olsa da gelinen noktada gerçek bu. Kültürel etmenler, dil, gelenekler ve aidiyet kavramı çoktan yitirildi.
Ne ‘pozitif ayrımcılık’, ne de geniş toplum katmanlarının Hrant Dink Suikasti sonucu Ermenileri ‘sahiplenişi’ bu gerçeği değiştiremeyecek. Sahneye yeni aktörlerin çıkacağı daha bugünden aşikâr.
Son yıllarda İstanbul Ermeni Cemaati deyince kamuoyunun aklına ilk Hrant Dink Suikasti ve kaosa dönen Patrik Seçimleri geliyor.
Oysa 50.000 kişilik nüfusa sahip İstanbul Ermenileri, 500 kişilik şanslı azınlığını bir yana koyarsak, ciddi bir varlık mücadelesi veriyor.
Elinize aldığınız bu kitapta, aynayı İstanbul Ermeni Cemaati’nin son çeyreğine doğrultacağız. Yansımaları kimi zaman can acıtacak olsa da.
