Varoluşsal Boşluktan Kurtulmak
İnsanların çoğunluğu gerçekten bir boşluk içindeler. Bu bir “Existentialvoid”, yani varoluşsal boşluk. Bu boşluklarının ıstırabını çekiyorlar. Rahmet-i İlahi onları boşluğu doldurmaları için zorluyor.
Bu boşluk, birilerinin tepeden inme usullerle doldurabileceği bir şey değil. Her İnsanın boşluğunun doldurulması için bizzat kendisinin teşebbüs
etmesi gerekir. Yani, “Ben şurada oturacağım, boş bir bardak gibi, birisi
gelip beni dolduracak,” diye bir şey yok. Kendimizin (bardak) doğrudan
çeşmeye gidip suyun altına girip dolmamız gerekiyor.
Derman, derdin içinde. Madem boşluk hissediyoruz, tatminsizlik yaşıyoruz, bu tatminsizlik bana, benim Yaratıcım tarafından tatmin kaynağı
olan Kendisini bulup, Ona teslim olup, bağlanmam için verildi. Göreve
çağrılıyorum. Görev başına benim kendim bizzat geçmem lazım.
İrade-i cüz’î’ye bunun için verilmiş: Nefsin bizzat teslimiyetini benim kendim tercih etmem lazım. İnsan ancak bizzat kendisi teslim olmayı tercih
ederse, Allah bilir ki; işte bu kişi hidayete layıktır. Hidayetin o kişiye gelmesinin bu esbap dünyasındaki şartı, o kişinin bizzat kendisinin teslim
olmayı kendi iç dünyasında tercih etmesidir.
Bu kitap okuyucularına varoluşsal boşluklarımızı hissedebilmenin nimetlerini hatırlatacaktır.
